| mrjn 15.11.2002,16:40 | Bez względu na to, gdzie przychodzi nam żyć, bez względu na to, kim jesteśmy, wszyscy funkcjonujemy w obrębie pewnych granic. Część z nich jest prawdziwa, część zrodziła się tylko w naszych głowach. Wielu z nas całkiem dobrze sobie radzi żyjąc w świecie ograniczeń. Inni są do tego zmuszani. Jeszcze inni czują potrzebę przełamywania ograniczeń, przebijania się na drugą stronę, mimo tego, że to, co ich tam czeka jest równie zatrważające, co nieznane. 8 MILA to właśnie historia o tych granicach, które określają nasze życie, to opowieść o podejmowanej przez młodego człowieka próbie odnalezienia w sobie siły i odwagi, aby je pokonać. Prezentowany przez Universal Pictures-Imagine Entertainment film 8 MILA powstał pod reżyserskim okiem Curtisa Hansona, uhonorowanego wcześniej Nagrodą Amerykańskiej Akademii Filmowej, twórcy „Tajemnic Los Angeles” /L.A. Confidential/ i „Wonder Boys”. Jednym z producentów obrazu jest zdobywca Oscara Brian Grazer, który ma na swoim koncie między innymi takie tytuły jak „Piękny umysł” /A Beautiful Mind/ i „Apollo 13”. Na ekranie zobaczymy takie sławy jak Eminem i Kim Basinger, a partnerują im Brittany Murphy, Mekhi Phifer, Omar Benson Miller, Evan Jones, Eugene Byrd, De’Angelo Wilson, Anthony Mackie, Taryn Manning oraz Michael Shannon. 8 MILA powstała na podstawie scenariusza Scotta Silvera. Oprócz Briana Grazera produkcją filmu zajęli się Curtis Hanson i Jimmy Iovine, w roli producentów wykonawczych wystąpili Carol Fenelon, James Whitaker, Gregory Goodman i Paul Rosenberg. Zdjęcia wykonane zostały przez Rodrigo Prieto, scenografia zaprojektowana przez Philipa Messinę, a kostiumy przez Marka Bridgesa. Przy montażu pracowali Jay Rabinowit i Craig Kitson. Detroit, 1995 rok, mekka przemysłu motoryzacyjnego, The Big D, Wspaniałe Detroit - Miasto Morderców, upadłe imperium. Niegdyś zamożna okolica, teraz podupadłe, podejrzane rewiry, pogrążające się coraz bardziej w rozkładzie wraz z odpływem ‘białych osadników’ i odejściem marzeń o cudownej przyszłości miasta. Optymizm zastąpiła inercja, a atrakcyjne marzenia o przemysłowej potędze Detroit ustąpiły miejsca ekonomicznej i rasowej polaryzacji. Jedne z najgorszych rozruchów społecznych w amerykańskiej historii dały początek fali przemocy. Droga 8 MILI, na granicy miasta, to linia demarkacyjna rozdzielająca część miejską od podmiejskiej, białą od czarnej - lepiej jej nie przekraczać. Pod zakrzepłą rozczarowaniem i codziennym zmaganiem z rzeczywistością skorupą Detroit wrze jednak zahartowana, kształtująca się przez wiele lat kreatywność, wyrażająca się najczęściej w muzyce. To właśnie z Wielkiego Detroit zabrzmiały dźwięki, które nadały ton muzyce pop w latach 60-tych, ukształtowały charakter muzyczny Arethy Franklin, wpłynęły na brzmienie określane jako „Detroit sound”, wraz z jego najlepszymi przedstawicielami, rockmanami Mitchem Ryderem, Bobem Segerem i MC5. Muzyka miasta szła zawsze z jego trzewi, wnętrza ‘klasy robotniczej’, wyrażając się w nieprzefiltrowanej, autentycznej ekspresji prawdziwego, codziennego życia. Scena hip-hopowa Detroit nie jest tu wyjątkiem. Słowem-kluczem dla młodych ludzi z niższych sfer Detroit jest przetrwanie, a przetrwanie to hip-hop, muzyka czerpiąca z emocjonalnej prawdy, głębi, wnikliwych obserwacji, tempa życia i ‘giętkiego’, prawdziwego języka. Dla takich jak Jimmy Smith, Jr. (Eminem) hip-hop to jedyna rzecz, która stoi pomiędzy nim a totalną pustką. Pozbawieni opiekuńczego zainteresowania rodziców - Jimmy i jego kumple - charyzmatyczny i wyluzowany Future (Mekhi Phifer), optymistyczny marzyciel Sol (Omar Benson Miller), aspirujący aktywista DJ Iz (De’Angelo Wilson) oraz powolny ale stanowczy Cheddar Bob (Evan Jones) - stworzyli swoją własną rodzinę. Jimmy wraz z ‘załogą’ żyją marzeniami o zrobieniu ‘wielkiego dealu’, tymczasem zmagając się z zabijającą codziennością wiązania końca z końcem, wykonywania bezmyślnej, nierozwijającej pracy i prób rozwiązywania osobistych problemów. Jak Jimmy mówi bez ogródek: „Wszyscy nie mamy grosza przy duszy i mieszkamy z mamusiami”. Wieczorami karmią swoje nadzieje w klubach hip-hopowych Detroit, w których najlepsi raperzy walczą ze sobą za pomocą emocjonalnych rytmów o prym i szacunek wśród rówieśników. W mało poetyckim świecie Jimmy’ego i jego zespołu Three One Third rymy są jak broń, a słowa mają za zadanie ranić. Zwycięży przecież ten, kto jest najlepszy, najszybszy, najbardziej błyskotliwy. Świat klubów hip-hopowych Detroit przedstawiony w 8 MILI jest dobrze znany Eminemowi: „Sam doskonale pamiętam, że kiedy przegrałem z kimś potyczkę, czułem jakby mój cały świat rozpadał się na kawałki. Wielu ludzi powiedziałoby ’W czym rzecz? to nic wielkiego, przejdzie ci. Przegrałeś, to próbuj od nowa’. Ale dla mnie to był koniec świata. Tu chodzi o konkurencję. To sport, który dla niektórych jest całym życiem. Wielu ludziom pewnie wyda się to głupie, ale dla nas hip-hop to cały świat.” W 8 MILI Jimmy posiada umiejętności, które dają podstawę, aby wygrywał. Musi jednak najpierw odnaleźć swój własny głos i przelać swoją złość w muzykę. „Grana przeze mnie postać, Jimmy, jest trochę w gorącej wodzie kąpany”, mówi Eminem, „to tak, jakbym widział samego siebie jeszcze kilka lat temu. Teraz też czasami zdarza mi się reagować w podobny sposób. Jego emocje są naprawdę silne i sprawiają, że chłopak jest w stanie dać z siebie wszystko. Nie odnalazł jeszcze tylko do końca swojego ‘głosu’.” W miarę jak Jimmy odnajduje swój ‘głos’, zaczyna również odnajdywać swoją życiową ścieżkę, odkrywać nowe drogi, które pozwolą mu zajść daleko poza dotychczasowe granice, granice, w których nie może i nie chce już dłużej żyć. Zafascynowany światem muzyki hip-hopowej producent Brian Grazer od długiego czasu przekonany był, że temat ten niesie ze sobą ogromny potencjał dramatyczny, który tak naprawdę nigdy jeszcze nie został w pełni pokazany na ekranie. Zdecydowany był zatem opracować projekt, który pozwoliłby przenieść siłę, energię i prawdę muzyki na ekran. Jak mówi producent: „ Hip-hopem zainteresowany jestem już od ponad dwudziestu lat. Najpierw słuchałem muzyki Slick Ricka, który był na swój sposób absurdalnym artystą hip-hopowym, opowiadającym w swoich utworach perwersyjne historyjki, naładowane niesamowitą dawką mieszaniny humoru i życiowej prawdy. Chyba właśnie te kawałki muzyczne roznieciły moją ciekawość jeśli chodzi o korzenie hip-hopu, całą otoczkę z nim związaną no i naładowane niesamowitą energią teksty utworów. Miało to miejsce na długo przed tym jak hip-hop stał się wielomiliardowym przemysłem.” Grazer zdawał sobie sprawę, że dla filmu o podobnym charakterze kluczowym elementem było znalezienie odpowiedniego artysty-rapera. No i jakby za sprawą zrządzenia losu, uwaga Grazera skierowała się w stronę osoby niesamowitego, kontrowersyjnego artysty - Eminema dokładnie w tym samym czasie, kiedy on sam zaczął poszukiwania odpowiedniego projektu filmowego, który mógłby być dla niego debiutem na dużym ekranie. Eminem i producent Jimmy Iovine mieli już za sobą setki odrzucanych projektów, oferujących raperowi współpracę, żaden z nich jednak nie pasował do ich wyobrażenia o filmowym przedsięwzięciu. Tak było do czasu spotkania z Brtianem Grazerem. Jak twierdzi Iovine: „Było w tym coś na kształt ciągłego odrzucania piłki - oferowanych Eminemowi projektów. Grazer był pierwszym facetem, który poszedł za ciosem.” Grazer wspomina: „Zwróciłem uwagę na Eminema kilka lat temu. W tym czasie nie był jeszcze gwiazdą wielkiego formatu, ale miałem przeczucie, że to chłopak z niezwykłą charyzmą i że ma w sobie zadatki na gwiazdę nie tylko sceny, ale również ekranu. Zaprosiłem go do swojego biura, ale on po prostu siedział i nic nie mówił. Tak na prawdę to nawet na mnie nie patrzył. Dopiero po piętnastu minutach trochę się otworzył, a kiedy już udało nam się złapać kontakt, okazało się, że to niezwykle elokwentny i błyskotliwy chłopak.” Wiedząc już, że gwiazdą nowego projektu ma być Eminem, Grazer zdecydował się skorzystać z usług scenarzysty Scotta Silvera, którego niezależna produkcja „johns” naładowana realizmem życia ‘ulicy’ zrobiła na nim spore wrażenie i jednocześnie miała charakter, o który chodziło producentowi również w 8 MILI. Grazer mówi: „Nie trzeba być bokserem, żeby docenić takie produkcje jak „Rocky” czy „Wściekły byk”. Podobnie jest z naszym filmem - nie trzeba być fanem hip-hopu, żeby docenić 8 MILĘ. To temat uniwersalny - o ludzkiej wytrwałości, uporze, przyjściu na świat w nie najłatwiejszych warunkach i przetrwaniu.” Dla reżysera Curtisa Hansona projekt nakręcenia 8 MILI dawał po raz kolejny możliwość zagłębienia się w świat wielowarstwowej amerykańskiej kultury, zdarcia kilku jej pokłądów i głębszego spojrzenia na prawdziwych ludzi zmagających się z rzeczywistością i próbujących odnaleźć swoją drogę życiową. Hanson tłumaczy: „W 8 MILI jesteśmy wystawieni na obrazy świata nie bardzo znanego i nie do końca zgłębionego przez oko kamery. Zubożała Ameryka w zakamarkach wielkich miast nie jest tematem popularnym ani na ekranie, ani w nagłówkach wiadomości. Ludzie w Detroit znają 8 Milę jako granicę miasta, linię demarkacyjną, krawędź. Ale dla osób z charakterem Jimmy’ego, 8 Mila jest linią wewnętrznego podziału między tym gdzie jest a tym gdzie chciałby być i kim chciałby być. Jeśli się przez chwilę nad tym zastanowimy, może okazać się, że tak naprawdę każdy z nas ma swoją 8 Milę.” O ile postaci i historia opisane w filmie są fikcyjne, o tyle świat Jimmy’ego Smitha Jr. jest rzeczywistością dobrze znaną Eminemowi. Jak mówi raper: „8 MILA jest linią oddzielającą miasto od przedmieść. Już samo dorastanie jako ‘raper’, dorastanie po stronie Detroit, w opozycji do strony podmiejskiej daje ci wiarygodność. To duża sprawa. Dla kogoś kto nie słucha hip-hopu, te rzeczy to nic wielkiego, ich to nie rusza. Ale dla kogoś, kto w tym siedzi, wierzcie mi, to naprawdę coś, naprawdę wielka sprawa.” Aktorski debiut fabularny Eminema rozpoczął się od sześciotygodniowego harmonogramu prób. Jak wspomina raper: „Curtis przygotował dla mnie dość wyjątkowy program prowadzenie prób zdjęciowych. Słowo wyjątkowy nie oddaje chyba najlepiej tego co się działo. To był naprawdę bardzo, bardzo wyczerpujący okres. Przez okrągły miesiąc ćwiczyliśmy tekst i próbowaliśmy go na różne sposoby. Dało nam to jednocześnie możliwość zapoznania się ze sobą.” „Nie chciałbym zabrzmieć sentymentalnie, ale Curtis jest naprawdę znakomity w tym co robi. Jest jednym z tych reżyserów, którzy, kiedy już wydaje ci się, że wiesz absolutnie jak scena powinna wyglądać, w przewrotny sposób robią wszystko inaczej i udowadniają jednocześnie, że jest to dużo lepsze.” Hanson z kolei, nie ukrywa słów uznania kierowanych pod adresem debiutującego na ekranie rapera: „Marshall (prawdziwe imię Eminema) dał ze swojej strony wszystko, czego reżyser może oczekiwać od aktora - nieprzeciętny talent, skupienie, poświęcenie i absolutne wyczucie postaci, którą staraliśmy się przedstawić. Podszedł jednocześnie do tego zadania z pokorą, szacunkiem i ogromną samodyscypliną. Niezależnie od tego w jak trudnych warunkach przychodziło nam pracować, zawsze był zdeterminowany, aby dać z siebie wszystko i w każdym ujęciu oddać prawdę.” W poszukiwaniu aktorki, która mogłaby sportretować postać filmowej matki Jimmy’ego, Stephanie, Hanson zwrócił się do Kim Basinger, która za rolę w jednym z jego poprzednich filmów - „Tajemnice Los Angeles” /L.A. Confidential/ wyróżniona została prestiżowymi nagrodami Amerykańskiej Akademii Filmowej, Złotego Globu i Gildii Amerykańskich Aktorów Filmowych. Basinger bez zastanowienia przyjęła złożoną jej propozycję. Jak twierdzi: „Możliwość pracy po raz kolejny z Curtisem była dla mnie prawdziwym darem z nieba. Nigdy wcześniej nie pracowało mi się z żadnym reżyserem w tak szczery i bezpośredni sposób. Nie przychodzi mi do głowy w tej chwili nikt bardziej utalentowany, czy godny zaufania niż Curtis Hanson, szczególnie dla nas, niepewnych siebie artystów, którzy zawsze przecież potrzebują kogoś, kto w nich uwierzy i udzieli cennych, odpowiednich wskazówek. Hanson jest niezwykle skromną, piękną wewnętrznie osobą, która nie zatraciła radości tworzenia i zabawy, jaką mają czasem szczęśliwe dzieci. To wspaniały przyjaciel, a jednocześnie człowiek pełen tajemniczej otoczki, przez co staje się jeszcze bardziej intrygujący i ciekawy. Jestem szczęśliwa, że mogłam go poznać i pracować z nim.” Hanson w doborze zespołu aktorskiego sięgnął po kilku pełnych energii, młodych artystów, którzy z radością przyjęli ofertę współpracy. Brittany Murphy, wysoko oceniona przez krytykę za swoją kreację u boku Michaela Douglasa we thrillerze „Don’t Say a Word”, znana również z filmu z udziałem Drew Barrymore „Riding in Cars with Boys” wspomina: „Odbyliśmy z Curtisem serię interesujących spotkań. Od samego początku był naprawdę wspaniały i bardzo pomocny. Bardzo spodobała mi się historia opowiedziana w scenariuszu, pomyślałam więc sobie, że warto zaangażować się w to przedsięwzięcie. Historia opisana w filmie pokazuje tę część naszego społeczeństwa, którą nieczęsto widzimy na ekranie i mówi jednocześnie o zmaganiach młodego człowieka z niesamowitym zapasem energii, starającego się znaleźć odpowiedź na pytanie: jakie jest ujście dla tej energii, jak ją spożytkować aby stać się spełnionym i lepszym człowiekiem. Myślę, że wielu artystów zrozumie podłoże takiego pragnienia. Istnieje przecież wiele sposobów, żeby spożytkować tkwiącą w nich energię i nie pozwolić, aby niewykorzystana przerodziła się w sfrustrowane, niewykorzystane życiowe szanse. Na tym właśnie polega walka Jimmy’ego Smitha. „Curtis praktykował bardzo interesujący sposób prowadzenia prób zdjęciowych. Jestem dla niego pełna uznania pod tym względem.” kontynuuje Murphy. „W pewnym sensie postrzegam go jako wspaniałego mistrza lalkarskiego, który operuje aktorami jak marionetkami ... nie wiem do końca jak to mu wychodzi, jest dość tajemniczym człowiekiem. Przy wszystkich tych zabiegach udało mu się stworzyć wspaniałą atmosferę między aktorami i ekipą filmowców. Wszyscy bardzo się zaprzyjaźniliśmy ze sobą na planie filmowym, poznaliśmy swoje przyzwyczajenia i odruchy. Dla mnie dodatkową frajdą był fakt bycia jedyną dziewczyną w ekipie zwariowanych facetów. Było to szalone, ale jednocześnie niezwykle zabawne. Często po swoich próbach zostawałam, żeby popatrzeć jak chłopcy radzą sobie z przygotowaniami i miałam przy obserwowaniu ich niezłą zabawę.” Mekhi Phifer, utalentowany młody aktor, dostrzeżony przez reżysera Spike’a Lee i producenta Martina Scorsese i obsadzony w głównej roli w filmie „Clokers” wspomina: „Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o realizowanym przez Hansona projekcie, nie miałem do niego przekonania. Prawdę mówiąc, nawet nie miałem ochoty przeczytać scenariusza. Wydawało mi się, że będzie to opowiastka o raperskim świecie, co nie do końca odpowiadałoby moim zainteresowaniom. Jednak po spotkaniu z Curtisem zorientowałem się, że 8 MILA to niesamowity melanż - mieszanka komedii, dramatu, kina akcji, filmu obyczajowego, jednym słowem film wielogatunkowy. To opowieść o poszukiwaniu własnej życiowej ścieżki, poszukiwaniu tego, co naprawdę daje szczęście, pogoni za marzeniami i sile talentu.” Tło akcji, jak również proces prowadzenia prób był dla aktorów jak krucjata w poszukiwaniu prawdy, która splata sztukę i życie. Jak mówi Pheifer: „Wszyscy przystąpiliśmy do tego projektu bez jakiejkolwiek sztuczności, oddaliśmy się pracy z całą pasją, a polegała ona na tym, że mogliśmy udoskonalać wszystko i w dużym stopniu kształtować jego ostateczny kształt. Prowadzone wspólnie próby pomogły ukształtować nasze wzajemne relacje. Zmienialiśmy się, wzmacniając jednocześnie dynamikę wzajemnych oddziaływań postaci filmu i rozumiejąc lepiej ich motywacje.” Naczelnym celem Hansona podczas całego procesu produkcji filmu było nadanie obrazowi jak najbardziej naturalnego charakteru. „Chciałem, żeby ten film wydawał się rzeczywisty. Naturalny. Niemalże dokumentalny,” mówi reżyser i dodaje: „podobało mi się, że mogliśmy spenetrować okiem kamery ‘niebezpieczne rewiry’ i jednocześnie sprawić, żeby widzowie czuli, że wchodzą w ten świat razem z nami.” Przesłanie autentyzmu i maksymalnej naturalności przyświecało Hansonowi nie tylko przy wyborze składu ekipy aktorskiej, ale również ekipy wytrawnych filmowców, w której znaleźli się urodzony w Meksyku autor zdjęć Rodrigo Prieto („Amores Peros”, „Frida”), scenograf Philip Messina („Ryzykowna gra” /Ocean’s Eleven/, „Traffic”, „Erin Brokovich”), autor kostiumów Mark Bridges („Boogie Nights”, „Punch-Drunk Love”) oraz montażyści Jay Rabinowitz („Requiem dla snu” /Requiem for a Dream/, „Affliction”) i Raig Kitson („Wonder Boys”). Dostrzeżona przez specjalistów z branży i wysoko oceniona praca Rodrigo Prieto, autora zdjęć do filmu Alejandro Gonzaleza Inarritu „Amores Perros”, znalazła uznanie również w oczach Hansona, na którym wrażenie zrobiło realistyczne pokazanie życia ulic jednej z najbardziej skrajnych aglomeracji miejskich - Mexico City. „Po nakręceniu filmów po części historycznych jak „Frida” i „Original Sin” miałem ochotę nakręcić kolejny film w konwencji ‘wielkiego miasta’, bardziej w stylu „Amores Perros”, mówi Prieto. „W rozmowach, Curtis powiedział mi, że chciałby, żeby 8 MILA wyglądała i oddawała uczucie, które określił mianem - ‘jak chwast wyrastający na chodniku’. Podobało mi się bardzo to porównanie.” „Kiedy po raz pierwszy przeczytałem scenariusz”, wspomina Messina, scenograf filmu, „wydawało mi się, że świat w nim przedstawiony jest mi zupełnie obcy. Curtis przekonał mnie jednak, że nie chodzi mu o klasyczny ‘film raperski’, że chodzi mu raczej o nakręcenie filmu o życiowej ‘podróży’. Mając za sobą jego wsparcie, wiedziałem, że mogę się zaangażować w ten projekt i wejść w świat, z którym wcześniej nie miałem do czynienia. Moim zadaniem było pokazanie go w jak najbardziej przekonującym świetle. Z punktu widzenia scenografii było to zadanie priorytetowe.” O ile początkowo toczyły się dyskusje na temat tego czy zdjęcia do filmu powinny być kręcone w Detroit, czy też nie, pomysły innych lokalizacji szybko zostały odrzucone. Brian Grazer tłumaczy to: „Bardzo istotnym szczegółem dla charakteru filmu było nakręcenie zdjęć w Detroit. Miało to ogromne znaczenie również z punktu widzenia reżysera Curtisa Hansona, którego myślą przewodnią było stworzenie jak najsilniejszego autentyzmu wydarzeń. Jestem przekonany, że po obejrzeniu filmu, widzowie będą mieć wrażenie, że akcja nie mogła by być osadzona w żadnym innym miejscu.” Kręcenie filmu w Detroit nie jest prostym zadaniem. Kręcenie filmu w Detroit, w środku zimy jest już prawdziwym wyzwaniem. Pomimo tych oczywistych przeszkód, aktorzy i współpracownicy filmu bardzo szybko poczuli ‘feeling’ miasta. Jak twierdzi Hanson: „Poznanie Detroit było dla wielu z nas prawdziwym odkryciem. Gdziekolwiek by się nie spojrzało, oko trafia na świadectwa dawnej historii miasta - miasta, które obiecywało świetlaną przyszłość wszystkim przybywającym do niego, a które teraz zdaje się nie mieć już nic do zaoferowania. Z punktu widzenia naszej historii było to wymarzone miejsce zarówno tematycznie, jak i wizualnie.” Na potrzeby 8 MILI Hanson i Prieto zdecydowali się na opracowanie z jednej strony zdyscyplinowanej, a z drugiej swobodnej formy rejestrowania wydarzeń. „Kiedy rzecz nie jest do końca perfekcyjnie dopracowana, daje to możliwość większej spontaniczności i takie też założyliśmy podejście do filmowania scen”, mówi Prieto. „Obgadaliśmy z Curtisem kwestie dotyczące tego, jak chłopcy w takich okolicach jak Detroit żyją, jak wykonują swoje free-stylowe kawałki i tak też próbowaliśmy to rejestrować - w ‘stylu wolnym’, z dużą nuta improwizacji. Prawie wszystkie zdjęcia w takim ujęciu udało nam się uchwycić z kamery ręcznej. Prowadzenie kamery z ręki daje swobodę, na którą nie można sobie pozwolić przy pracy bardziej statycznej. Można poruszać się z obiektywem dookoła miejsc, w których toczy się akcja, dopasowywać kamerę do sytuacji i podążać za tym co właśnie robią aktorzy. W naszym założeniu nie było skomplikowanych ujęć i pracy z kamerą na wysięgniku, staraliśmy się odkrywać Detroit prostymi oczami naszych bohaterów.” Autor zdjęć dodaje: „Podziwiam Curtisa za jego podejście do pracy i osiągane efekty. Zawsze słucha tego, co my mamy do powiedzenia jako ekipa filmowców. Ma co prawda swoje pomyły na to, jak ujęcia powinny wyglądać, ale zawsze pyta się o opinie na ten temat innych osób. Kiedy uzna, że rację ma ktoś inny, bez wahania przyjmuje to rozwiązanie. Nie ma w jego zachowaniu koncentracji na własnym ego ... chodzi przede wszystkim o film i ostateczny rezultat.” Scenograf Philip Messina był oszołomiony i zaskoczony różnorodnością plenerów, jakie ma do zaoferowania Detroit. Różnorodność ta może wynikać w dużej mierze z niebywałej ilości opuszczonych, czy też zmieniających obecnie swoje przeznaczenie struktur budowli, które pozostają architektonicznym wspomnieniem po znakomitej przeszłości miasta. Budynki biurowe z początku wieku stoją opuszczone i nieużywane, a niektóre z nich, pozbawione infrastruktury, przekształcane są w budynki mieszkalne. Kościoły zamienione zostały na restauracje. Posiadłości pamiętające czasy słynnego Modelu T Forda służą teraz jako domy opieki społecznej lub lokalne teatry. Ta tendencja do włączania starych elementów i budowania na ich podstawie nowych struktur nie jest zjawiskiem charakterystycznym jedynie dla architektury Detroit, to również cecha hip-hopu, w którym elementy osiągnięć muzycznych z przeszłości, starych bitów i sampli są kluczową kwestią. Jak zauważa Nelson George w swojej książce „Hip Hop America”, hip-hop jest „postmodernistyczną sztuką, która bezwstydnie grabi starsze formy pop kultury - filmy Kung Fu, komedie, funkową muzykę lat 70-tych i inne równie odmienne źródła - formując ten materiał na nowo tak, aby pasował do osobowości poszczególnych artystów i ducha czasów.” Na tej właśnie podstawie Hanson i Messina zdecydowali się pokazać wiele ze struktur Detroit, które miały swoje bogate życie w przeszłości, odzwierciedlając w jaki sposób miasto zmagało się z przeciwnościami, żeby przetrwać i stworzyć siebie po latach na nowo. Jednym z przykładów opisywanego zjawiska jest Michigan Theatre, udostępniony publiczności w 1926 roku i przechodzący od tego czasu wiele reinkarnacji. W swojej historii budynek funkcjonował jako nocny klub, elegancka restauracja i w końcu parking dla samochodów. Messina określa ten obiekt jako: „Jedną z najdziwniejszych rzeczy, jaką kiedykolwiek widziałem w życiu. Teatr został można by powiedzieć doszczętnie wypatroszony od dachu po fundamenty, pozostawiając w stanie nienaruszonym jedynie część proscenium z poszarpaną kurtyną - reszta została zaadaptowana na trzypoziomowy parking. Miejsce to wydało nam się magiczne i fascynujące, w związku z czym stało się kluczowym punktem naszych lokalizacji. Twórcy filmu znaleźli i ‘wydobyli z martwych’ inne jeszcze obiekty - restaurację Chin Tiki, zamkniętą wiele lat temu i pozostającą w takim stanie przez kilka ładnych lat. Messina wspomina: „Kiedy po raz pierwszy zobaczyliśmy to miejsce wydawało nam się, jak gdyby czas się zatrzymał i właśnie zakończyła się jakaś sobotnia impreza - na barze nadal stały butelki. Dawny właściciel restauracji, zjawił się na miejscu, kiedy kręciliśmy zdjęcia i niemalże ze łzami w oczach obserwował to znowu tętniące życiem filmu miejsce.” Jeszcze jedna lokalizacja to „opuszczony dom”, miejsce gdzie zgwałcono dziewczynkę, co też przyczyniło się do podpalenia go przez Three One Third. O ile akty podpaleń nie należą i dziś do rzadkości w Detroit, o tyle w 1995 roku przybrały rozmiary niemalże epidemii. Zanotowano wówczas ponad 4000 podpaleń, z czego wiele w poprzedzającą święto Halloween ‘Noc Diabła’. „Wiele z tych opuszczonych domów stało się z czasem enklawami handlarzy narkotyków, bardzo niebezpiecznymi dla ludzi z sąsiedztwa”, tłumaczy De’ Angelo Wilson. „Miasto nie dawało, czy też nie chciało dać sobie z tym zjawiskiem rady. Dla granej przeze mnie postaci DJ Iza, który postrzega siebie jako politycznego wojownika, podpalenie domu to nie zabawa .... to manifestacja.” Dla Jimmy’ego, to emocjonalny punkt zwrotny, nakazujący mu spojrzeć na wcześniejsze wcielenia porzuconego domu, jak na dom rodzinny i, w dalszym horyzoncie, na życie rodzinne, którego nigdy nie miał. 8 MILA - AKTORZY Film 8 MILA jest debiutem fabularnym EMINEMA (w roli Jimmy’ego Smitha Jr.). Eminem, który ma na swoim koncie wielokrotnie platynowe krążki, jest artystą niezwykle kontrowersyjnym, do czego przyczyniły się głównie szokujące teksty wykonywanych przez niego utworów. Ten rodzaj twórczości Eminem uprawia od momentu przebicia się na scenę muzyczną z krążkiem The Slim Shady LP, który na całym świecie sprzedał się w ponad siedmiu milionach egzemplarzy i przyniósł artyście nagrodę Grammy za Najlepszy Album Rapowy w 2000 roku. Nagrodę Grammy otrzymał w tym samym roku również jako Najlepszy Solowy Wykonawca Rapowy, a do kolekcji wyróżnień mógł dorzucić także statuetkę MTV Music Awards i dwie nagrody Billbord Music Video Awards. Kolejny album The Marshall Mathers LP (2001) zgarnął następne dwie nagrody Grammy, w tych samych co wcześniej kategoriach. Wydany w lipcu tego roku krążek The Eminem Show, już teraz osiągnął pozycję najlepiej sprzedającej się w Stanach Zjednoczonych płyty. Dorastający w Detroit, w stanie Michigan Eminem, zaczynał swoją karierę muzyczną sam pracując na swoją pozycję w przemyśle rozrywkowym, wykonując swoje utwory w legendarnych już przybytkach hip-hopu jak Rhythm Kitchen, The Shelter i The Hip-Hop Shop. Pod własną marką, Shady Records, Eminem wyprodukował debiutancki album Devil’s Night zespołu D-12 (Dirty Dozen), którego jest również członkiem. Krążek ten rozszedł się na całym świecie w liczbie ponad trzech milionów egzemplarzy. KIM BASINGER (Stephanie) W filmie 8 MILA Kim Basinger ma ponownie okazję prowadzenia współpracy z reżyserem Curtisem Hansonem. Wcześniej nakręcili razem „Tajemnice Los Angeles” /L.A. Confidential/, za które oboje nagrodzeni zostali statuetkami Oscara®. Rola w filmie przyniosła aktorce również nominacje do innych prestiżowych wyróżnień, w tym Złotego Globu, Nagrody Gildii Aktorów Amerykańskich i BAFTA (British Academy of Film & Television Arts). Widzowie będą mogli zobaczyć wkrótce Basinger w jej kolejnym przedsięwzięciu ekranowym - „People I Know”, z udziałem Ala Pacino i Tei Leoni. Od czasu swojego debiutu w filmie Barry’ego Levinsona „The Natural”, z udziałem Roberta Redforda aktorka zagrała w ponad dwudziestu dużych produkcjach. Ma na swoim koncie między innymi takie tytuły jak: „Bless the Child”, „I Dreamed of Africa”, „Batman”, „9 1/2 tygodnia” /9 1/2 Weeks/, „No Mercy”, „Fool for Love”, „Final Analysis”, „The Marrying Man”, „The Gataway”, „Cool World” i „The Real McCoy”. MEKHI PHIFER (Future) Widzowie mogli ostatnio oglądać aktora u boku Josha Harnetta i Julii Stiles w filmie „O” oraz w „Impostorze” z udziałem Gary’ego Sinise. W tym roku zagrał także w dramacie „Paid in Full”. Phifer występuje nie tylko na dużym, ale i na małym ekranie, do listy osiągnięć telewizyjnych dorzucił w ostatnim czasie dużą rolę w przebojowym serialu wyróżnionym nagrodą Emmy - „Ostry dyżur” /ER/. Aktor urodził się i wychowywał w Nowym Jorku. Debiutował na dużym ekranie w filmie Spike’a Lee „Clockers”, u boku takich sław jak Harvey Keitel i John Turturro. Jego kolejnym dużym przedsięwzięciem była komedia „High School High”. Od tego czasu Phifer zagrał w takich filmach jak: „I Still Know What You Did Last Summer”, „Soul Fool”, „Hell’s Kitchen”, Tears of Clown” oraz „An Invited Guest”, obrazie wyróżnionym nagrodą publiczności na Urbanworld Festival 1999 oraz Grand Prix na Festiwalu Filmowym w Acapulco. Na małym ekranie Phifer zagrał w filmie produkcji ABC „Brian’s Song”, projekcie MTV „Carmen: A Hip-Hopera” (w którym wykonywał swoje własne utwory rapowe) i nagrodzonym Emmy filmie „A Lesson Before Dying”, w którym zagrał razem z Donem Cheadle i Cicely Tyson. Ten ostatni obraz przyniósł mu nominację do nagrody NAACP Image. Filmografia telewizyjna aktora to również: „The Tuskeege Airmen”, „Subway Stories” oraz gościnne występy w dramatach policyjnych „Homicide: Life on the Street” i „New York Undercover”. Phifer pracuje obecnie razem z Jessicą Albą nad nowym filmem fabularnym „Honey”, który ma wejść na ekrany kin w przyszłym roku. W czerwcu tego roku aktor otrzymał nagrodę dla ‘Wschodzącej Gwiazdy” na American Black Film Festival. BRITTANY MURPHY (Alex) Brittany Murphy zagrała ostatnio razem z Drew Barrymore w filmie Penny Marshall „Riding in Cars With Boys”, w „Ani słowa” /Don’t Say A Word/ z udziałem Michaela Douglasa oraz „Sidewalks of New York” w reżyserii Eda Burnsa. Niedługo można będzie ją również zobaczyć w tytułowej roli „Molly Gunn” oraz najnowszym projekcie Jonasa Akerlunda - „Spun”. Widzowie pamiętają Murphy także z filmów „Przerwana lekcja muzyki” z Winoną Ryder i Angeliną Jolie oraz obrazu Alana Rudolpha „Trixie”, gdzie zagrała u boku Emily Watson. Uwagę krytyki i publiczności aktorka zwróciła na siebie rolą Tai Frasier w „Clueless”. W swoim dorobku filmowym ma równiez takie tytuły jak: „Summer Catch”, „Drop Dead Gorgeous” oraz „Cherry Falls”. Na małym ekranie, Murphy zagrała z Lukasem Haasem i Sidney’em Poitier w obrazie „David and Lisa”, produkcji Showtime „Devil’s Arthimetic” i „Common Ground”. Talent aktorki do naśladowania i operowania głosem przydał się przy kręceniu animowanej komedii Fox-TV „King of Hill”. Brittany Murphy wystąpiła na Broadway’u w nagrodzonej Emmy sztuce Arthura Millera „Widok z mostu” /A View From Bridge/. Urodziła się i wychowywała w New Yersey, obecnie mieszka w Los Angeles. EVAN JONES (Cheddar Bob) Evan Jones urodził się i dorastał w College Station w stanie Texas. Po zakończonych powodzeniem pierwszych próbach aktorskich i występach w szkolnych produkcjach teatralnych Jones postanowił udać się do Los Angeles i spróbować swoich sił w bardziej ‘poważnym’ show biznesie. Wkrótce po przybyciu do Hollywood udało mu się zdobyć angaż do kilku reklamówek, a następnie zagrać w produkcjach telewizyjnych: „The Guardian”, „Ostry dyżur” /ER/ i „The District”. Widzowie mogli zobaczyć go w kilku niezależnych projektach fabularnych, między innymi w: „Going Greek”, „Social Misfits” i „Wishcraft”. OMAR BENSON MILLER (Sol George) Omar Miller zagrał niedawno w komedi „Sorority Boys”. Wkrótce można go będzie zobaczyć na ekranie w filmie Johna Leguizamo „Infamous”. Urodzony w Kaliforni młody aktor w zeszłym roku został absolwentem prowadzonego przez San Jose State University programu sztuki teatralnej. Wraz z jego ukończeniem otrzymał tytuł Licencjata Sztuki Filmowej, Telewizyjnej i Dramatycznej. Jeszcze ucząc się w San Jose zagrał w kilku produkcjach, w tym między innymi „Shakespeare’s Shorts”, „King: A Man&His Dream”, „Kimchee&Chitlins” oraz „Hair”. EUGENE BYRD (Wink) Eugene Byrd zagrał w przeboju Sundance Film Festival - filmie „Lift”. Wystąpił także w „Truposzu” /Dead Man/ Jima Jarmusha, z udziałem Johny’ego Deppa i Billy’ego Boba Thorntona, „Sleepers” Barry’ego Levinsona i niezależnej produkcji „White Boys”. Na małym ekranie Byrd, który ze sztuką aktorską związany jest już od 19 lat, regularnie występował jako dziecko w „Ulicy Sezamkowej”, jako nastolatek w produkcji Showtime „Chris Cross”, a jako już osoba dorosła w „For Your Love” i „Promised Land”. Był gospodarzem programu CBS „Sports Illustrated for Kids”. Większe role telewizyjne zagrał w: „Law and Order: Special Victims Unit”, „Third Watch” oraz „NYPD Blue” produkcji ABC. DE’ ANGELO WILSON (DJ Iz) De’Angelo Wilson uczęszczał na Kent State University i pracował jednocześnie w biurze castingowym filmu „The Antwone Fisher Story”, kiedy jego reżyser - Denzel Washington, zaproponował mu współpracę w charakterze aktora. 8 MILA jest drugim filmem w karierze Wilsona. TARYN MANNING (Janeane) Taryn Manning urodziła się w Tuscon, w stanie Arizona, gdzie w wielu 12 lat zainteresowała się najpierw tańcem, a potem sztuką aktorską. Od tego czasu wystąpiła w filmach fabularnych „crazy/beautiful”, „Crossroads” i „White Oleander”. Ostatnio zakończyła pracę nad niezależną produkcją „Into the Sun”. Aktorka zagrała w kilku projektach telewizyjnych, między innymi: „Come On, Get Happy: The Partridge Family Story”, „Kiss Tomorrow Goodbye”, serialu „Get Real” oraz gościnnie w „The Practice”, „Pacific Blue”, „NYPD Blue” i „Boston Public”. Manning trenuje kickboxing, ćwiczy Tae Bo, była mistrzynią tańca i jeżdżenia na wrotkach. Ma również zielony pas (trzeci stopień) w karate. MICHAEL SHANNON (Greg Buelh) Michael Shannon wystąpił w swojej dotychczasowj karierze w kilku znaczących produkcjach niezaleznych i hollywoodzkich, w tym: „Dniu świstaka” /Groundhog Day/, „Reakcji łańcuchowej” /Chain Reaction/, „Chicago Cab”, „Jesus’ Son”, „Cecil B.”, „Tigerland”, „Pearl Harbor”, „Vanilla Sky” i „High Crimes”. Wkrótce można będzie go zobaczyć w filmie „Kangaroo Jack”. Urodzony w Lexington w stanie Kentucky, Shannon wystapił w produkcjach off-brodwayowskich „Killer Joe” i „Shoppers Carried by Escalators into the Flames”. 8 MILA - TWÓRCY FILMU CURTIS HANSON - Reżyseria, producent Curtis Hanson jest producentem, współautorem scenariusza i reżyserem filmu „Tajemnice Los Angeles” /L.A. Confidential/, który przyniósł mu dziewięć nominacji do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej, w tym trzy osobiście dla niego za najlepszą reżyserię, najlepszy film roku i najlepszy scenariusz. Ostatnio Hanson został producentem i wyreżyserował obraz „Wonder Boys”, również wyróżniony kilkoma nominacjami do Oscara® i nagrodzony prestiżową statuetką za Najlepszy Utwór Muzyczny. Na liście osiągnięć reżyserskich Hansona znajdują się również takie tytuły jak: „Dzika Rzeka” /The River Wild/, „Ręka nad kołyską” /The Hand That Rocks the Cradle/, „Bad Influence” i „The Bedroom Window”, do którego napisał także scenariusz. Jest autorem scenariuszy filmów „White Dog”, „Never Cry Wolf” oraz „The Silent Partner. Curtis Hanson jest mistrzem w zachowywaniu starych filmów. W 1999 roku został wybrany Prezesem Archiwów Filmowych i Telewizyjnych Uniwersytetu UCLA. BRIAN GRAZER - Producent Z filmem i telewizją Brian Grazer związany jest od ponad dwudziestu lat, pracując w charakterze autora i producenta wielu programów i filmów. Osobiście trzykrotnie nominowany był do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej, z czego raz, w tym roku wyróżniono go Oscarem za film „Piękny Umysł” /A Beautiful Mind/ w kategorii Najlepszy Film Roku. Sam obraz otrzymał jeszcze trzy inne Oscary® oraz cztery Nagrody Złotego Globu. Za pracę przy filmie Grazer uhonorowany został pierwszą doroczną Nagrodą Świadomości (Awareness Award) przyznawaną przez Krajową Kampanię na Rzecz Zdrowia Psychicznego (National Mental Health Awarness Campaign). Przez lata pracy w show biznesie Grazer otrzymał w sumie 39 nominacji do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej i 17 nominacji do nagrody Emmy. Jego filmy przyniosły w tym czasie ponad 10,5 miliarda dolarów na całym świecie (sprzedaż biletów, płyt i kaset video). W uznaniu zasług oraz umiejętności łączenia biznesowych i artystycznych osiągnięć, Gildia Amerykańskich Producentów Filmowych uhonorowała go w 2001 roku prestiżową Nagrodą im. Davida O. Selznicka (Lifetime Achievement Award). Jego osiągnięcia docenione zostały również przez Hollywoodzką Izbę Handlową, która w 1998 roku uznała, że nazwisko Grazera powinno się znaleźć wśród innych sław hollywoodzkich na Walk of Fame (promenadzie gwiazd). Oprócz „Pięknego umysłu” Grazer ma na swoim koncie inne, równie cenione filmy, jak np. „Apollo 13”, za który w 1995 roku został wyróżniony nagrodą Gildii Producentów - Daryl F. Zanuck Motion Picture Producer of the Year, jak również otrzymał nominację do Oscara. Innym wysoko ocenionym obrazem był „Splash”, także nominowany do Oscara w kategorii Najlepszy Oryginalny Scenariusz (1986). Nazwisko Grazera firmuje wiele filmowych przebojów ostatnich lat, jak np.: „Grinch: Świąt nie będzie” /”The Grinch”/; „Gruby i chudszy” /The Nutty Professor/; „Kłamca, kłamca” /”Liar,Liar”/; „Spokojnie tatuśku” /„Parenthood”/, „Okup” /”Ransom”/, „Clean and Sober”, „Szpiedzy tacy jak my” /Spies Like Us/, czy też „Ognisty podmuch” /Backdraft/. Najnowszym filmem producenta jest „Blue Crush”, a w planach jest przygotowanie takich projektów jak „Dr. Seuss’ The Cat in the Hat” z udziałem Mike’a Myersa oraz „Intolerable Cruelty”, na podstawie scenariusza i w reżyserii braci Coen, z udziałem George’a Clooney’a i Catheriny Zeta-Jones. Telewizyjna filmografia producenta to między innymi programy i filmy: „Fox 24”, „Felicity” dla WB, „Sports Nights” dla ABS, jak również serial „From the Earth to the Moon” dla HBO, który otrzymał nagrodę Emmy dla najlepszego mini-serialu. Grazer rozpoczął swoją karierę jako producent, pracując wraz z Edgarem J. Sherickiem i Danielem Blattem przy projektach telewizyjnych. W 1980 roku podpisał umowę producencką z wytwórnią Paramount Pictures. To posunięcie wprowadziło go w świat produkcji wielkoekranowej. W tym czasie Grazer poznał Rona Howarda, swojego wieloletniego przyjaciela i partnera w biznesie. Współpraca zaczęła się w roku 1985 od przebojowych komedi „Night Shift” i „Splash”, a w 1986 roku obaj panowie powołali do życia Imagine Entertainment. JIMMY IOVINE - Producent Jimmy Iovine jest prezesem Interscope Geffen A&M Records, części Universal Music Group, lidera na światowym rynku muzycznym. Iovine był w 1990 roku współzałożycielem Interscope Records, firmy, która od czasu powstania przodowała w produkcjach płyt wielu gatunków muzycznych i zapracowała sobie na miano jednej z najbardziwej liczących się i kreatywnych marek w branży. Interscope osiągnęła spektakularne sukcesy, zdobywając wiele platynowych płyt z artystami takimi jak: No Doubt, Dr. Dre, Nine Inch Nails, Eminem, Limp Bizkit, Enrique Iglesias, Mya, 2Pac, Smash Mouth i Eve. Przejęcie przez Universal w 1999 roku Polygramu przyniosło w rezultacie utworzenie Interscope Geffen A&M Records, pod którego szyldem nagrywają artyści (oprócz wymienionych powyżej) takiego formatu jak U2, Sting, Beck, Weezer i Sheryl Crow. W 2001 roku Iovine awansował ze stanowiska wiceprezesa na prezesa firmy. Iovine uznany był przez czasopismo Billboard za jednego z pięciu najbardziej wziętych producentów lat 80-tych w branży muzycznej, dwa razy wybierany był także przez magazyn Rolling Stone jako Producent Roku. W latach 70-tych współpracował z Johnem Lennonem i Brucem Springsteenem. Następnie zajął się produkcją przebojowych albumów U2, Dire Straits, Eurithmics, Stevie Nicksa, Tomma Petty’ego & The Heartbreakers, The Pretenders, Boba Segera i Patti Smith. W 1987 roku zainicjował, wraz ze swoją żoną Vicki, album „A Very Speciał Christmas”, wydany jako wsparcie dla Olimpiady Specjalnej. Piąta edycja tego przedsięwzięcia, w 2001 roku zebrała na rzecz sportowców $75 milionów. Ostatnio Iovinne został współproducentem wykonawczym albumu „America: Tribute to Heroes”, wydanego jako upamiętnienie wydarzeń z 11 września 2001 roku. CAROL FENELON - Producent wykonawczy Carol Fenelon od dłuższego czasu współpracuje z reżyserem Curtisem Hansonem. Po ukończeniu nauki na prestiżowym Uniwersytecie Yale, rozpoczęła karierę w przemyśle muzycznym, zajmując stanowiska menedżerskie w firmach fonograficznych MCA, Warner Brothers, RCA i Artista. W tym czasie prowadziła współpracę z Hansonem, sprawując pieczę nad stroną muzyczną filmów „Bad Influence”, „Dzika Rzeka” /The River Wild/ oraz „Wonder Boys”, za który Bob Dylan, autor oryginalnej piosenki, otrzymał statuetkę Oscara®. Po zakończeniu współpracy nad „Wonder Boys”, Fenelon dołączyła do Hansona, w charakterze partnera biznesowego, dając w ten sposób początek firmie producenckiej Deuce Three Productions. JAMES WHITAKER - Producent wykonawczy James Whitaker piastuje obecnie stanowisko wiceprezesa wykonawczego działu produkcji firmy Imagine Films. Był współproducentem filmów „Gruby i chudszy II” /Nutty Professor II: The Klumpus/ oraz „Life” z udziałem Eddiego Murphy’ego i Martina Lawrence’a. Jako producent stowarzyszony pracował przy obrazie Gusa Van Santa „Psychol” /Psycho/. Ostatnio Whitaker zaangażowany był w projekt filmowy braci Coen „Intolerable Cruelty” z udziałem George’a Clooney’a i Catheriny Zetha-Jones. Jest również na etapie przedprodukcyjnym nowej wersji „Curious George”. Whitaker, który uczęszczał na Georgetown University, rozpoczynał swoją karierę w show biznesie od kręcenia filmów dokumentalnych. Jako stażysta dołączył do zespołu Imagine jeszcze przez zakończeniem nauki w Programie USC Petera Starka. GREGORY GOODMAN - Producent wykonawczy Gregory Goodman wystąpił w roli producenta filmów „Candyman”, „Kalifornia”, „Dead Connection”, „Pig’s Tale” i „Hit Me”. Jako współproducent nakręcił „Polish Wedding”, a jako producent wykonawczy „Three Kings” i „The Gift”. Rozpoczynał swoją karierę w show biznesie chwytając się różnych zajęć związanych z produkcją niezależnych filmów, wśród których są takie tytuły jak: „The Oasis”, „Radioactive Dreams”, „Pulse”, House Party 2”, „Talkin’ Dirty After Dark” i kilka innych. PAUL ROSENBERG - Producent wykonawczy Paul Rosenberg jest założycielem i dyrektorem wykonawczym Goliath Artists, Inc. firmy menedżerskiej zajmującej się kształtowaniem karier i lansowaniem artystów takich jak Eminem, Cypress Hill i Xzibit. Rosenberg zajmuje stanowisko wiceprezesa i naczelnego dyrektora firmy fonograficznej Eminema - Shady Records. Wychowany w Detroit, w stanie Michigan, Rosenberg uczęszczał na Michigan State University, który ukończył w 1993 roku z tytułem licencjata psychologii. Kontynuował naukę w szkole prawniczej Detroit, kształcąc się w kierunku zawodu prawnego pełnomocnika muzycznego. W 1996 przeprowadził się do Nowego Yorku, gdzie prowadził praktykę prawniczą, zanim nie dołączył do firmy Cutler&Sedlmayr, zajmujacej się obsługą prawną na rynku muzycznym. Podczas jednej z wizyt w rodzinnym mieście Detroit, Rosenberg miał okazję poznać Eminema i podjąć z nim współpracę w charakterze pełnomocnika. Pierwszym osiągnięciem Rosenberga było już doprowadzenie do współpracy Eminema z wytwórnią Dr. Dre Aftermath Entertainment. W tym mniej więcej czasie Rosenberg założył również firmę Goliath Artists, Inc, której działalność skupia się na doradzaniu artystom w kwestiach ich kariery muzycznej. SCOTT SILVER - Scenariusz Scott Silver jest autorem scenariusza i jednocześnie reżyserem niezależnej produkcji fabularnej „johns”, w której udział wzięli Lukas Haas, David Arquette, Arliss Howard i Keith David oraz filmu akcji „Mod Squad” z Claire Danes, Giovannim Ribisi, Omarem Eppsem i Dennisem Fariną w rolach głównych. RODRIGO PRIETO - Zdjęcia Rodrigo Prieto współpracował ostatnio z reżyser Julie Taymor przy filmie „Frida” z udziałem Salmy Hayek, obrazie przedstawiającym losy legendarnej artystki Fridy Kahlo oraz najnowszej produkcji Spike’a Lee „The 25th Hour” z udziałem Edwarda Nortona. Wcześniej zakończył zdjęcia do filmów „Original Sin” Michaela Cristofera z Angeliną Jolie i Antonio Banderasem oraz „Amores Perros”, nakręconym wspólnie z reżyserem Alejandro Gonzalezem Inarritu i wyróżnionym Nagrodą Krytyków na Festiwalu Filmowym w Cannes, Złotą Żabą za zdjęcia na festiwalu Camerimage w Łodzi oraz Nagrodą Mexico’s Ariel. Urodzony w Mexico City, syn Meksykanina i Amerykanki, Prieto studiował w najlepszej meksykańskiej szkole filmowej Centro de Capacitation Cinematografica (CCC). Po jej ukończeniu pracował przy jednym filmie krótkometrażowym i niezliczonej liczbie filmów reklamowych (ponad 500). Za działalność w tej branży został w 1994 roku wyróżniony Circulo de Oro Award. Prieto szybko odnalazł swoje miejsce również w filmie fabularnym, kręcąc zdjęcia do „Un Instante Para Morir”, „Dama de Noche” i „Perfume Efecto Immediato”. Kolejny film „Sobrenatural” przyniósł mu wiele nagród, w tym Ariel i Diosa de Plata oraz Colombia Film Festival Award. Podobny zestaw wyróżnień skompletował po nakręceniu filmu „Edipo Alcalde”. Kolejnymi dostrzeżonymi przez specjalistów z branży obrazmi były „Fibra Optica” i „Un Embrujo” (nagroda na festiwalu w San Sebastian). Prieto jest autorem zdjęć do kilku filmów dokumentalnych, w tym ostatnio obrazów rejestrujących działalność Fidela Castro i konflikty na Środkowym Wschodzie (oba w reżyserii Olivera Stone’a). Prieto ma w planach podjęcie kolejnej współpracy z reżyserem „Amores Perros” Alejandro Gonzalezem Inarritu, przy jego pierwszym anglojęzycznym projekcie „21 Grams”, z udziałem Seana Penna, Benicio Del Toro i Naomi Watts. PHILIP MESSINA - Scenografia Philip Messina zajmował się w ostatnim czasie projektami scenografii do filmów „Solaris” i „Ryzykowan Gra” /Ocean’s Eleven/, swoim czwartym i piątym przedsięwzięciu dla reżysera Stevena Soderbergha. „Ryzykowna gra” przyniosła Messinie nominację Gildii Art Directorów w kategorii Doskonałości Scenograficznej. Messina jest również autorem projektów scenografii do filmów „Traffic” i „Erin Brokovich”, nominowanych w 2001 roku do Oscara® w kategorii Najlepszego Filmu. Po raz pierwszy miał możliwość prowadzenia współpracy z Soderberghiem w charakterze art directora przy „Out of Sight”. Jego Filmografia to również takie tytuły jak: „Mermaids”, „Housesitter”, „Szósty zmysł” /The Sixth Sense/ oraz telewizyjne „Freaks and Greeks” i „Zero Effect”. MARK BRIDGES - Kostiumy Mark Bridges jest autorem kostiumów do filmów: „Blow”, „Deep Blue Sea”, „Blast From the Past” oraz „Can’t Hardly Wait”. Często współpracuje również z reżyserem Paulem Thomasem Andersonem, czego rezultatem była garderoba dla aktorów takich obrazów jak: „Hard Eight”, „Boogie Nights” oraz ostatnio do zwycięskiego filmu na Festiwalu w Cannes - „Punchdrunk Love”. Bridges debiutował jako kostiumograf przy dramacie Andersona „Magnolia”. Wcześniej pracował w charakterze asystenta projektantów kostiumów przy „Millers Crossing” i „Poślubionej mafii” /Married to the Mob/. Jego filmografia asystenta to również takie tytuły jak: „Nixon”, „Natural Born Killers” Olivera Stone’a, „Dave”, „The Hudsucker Proxy”, „Hero”, „Doc Hollywood”, „Barton Fink” i „The Gifters”. JAY RABINOWITZ - Montaż Jay Rabinowitz jest uznanym specjalistą w brażny montażu filmowego, związany jest bowiem z tą działalnością już od ponad 20 lat. Ostatnio miał okazję pracować przy filmach „Requiem dla snu” /Requiem for a Dream/ Darrena Aronofsky’ego i „Big Band Love” Arliss Howard. Rabinowitz zapoznał się z montażem filmowym w 1980 roku podczas uczestnictwa w jednym ze szkoleniowych programów filmowych prowadzonych na New York University. W 1985 roku rozpoczął trwającą przez wiele kolejnych lat współpracę z reżyserem Jimem Jarmushem, w efekcie czego powstały filmy „Poza prawem” /Down By Law/, „Noc na Ziemi” /Night on Earth/ i ostatnio „Ghost Dog: Droga Samuraja” / Ghost Dog: The Way of Samurai/. Za sprawą Jarmusha Rabinowitz miał okazję poznać legendarnego fotografika i filmowca Robera Franka, dzięki czemu zaangażowany został przy ostatnim z projektów Franka „Last Supper”. Filmografia Rabinowitza to również: „Affliction” Paula Schradera, „Clean, Shaven” Lodge’a Kerrigana, obrazy Jarmusha „Year of the Horse”, „Truposz” /Dead Man/, „Mystery Train” oraz krótkometrażowy „Int. Trailer Night”. Rabinowitz prowadził współpracę z Tomem Fontaną i Barrym Levinsonem przy ich serialach telewizyjnych „Homicide: Life on the Street” oraz „Oz”. CRAIG KITSON - Montaż Craig Kitson urodzil się i wychowywał w Stockton w Kalifornii. Z czasem przeniósł się do Los Angeles, gdzie pobierał nauki na Uniwersytecie UCLA, w School of Theater, Film and Television. Karierę zaczynał jako film researcher, pracując przy serialu produkcji ABC „Ripley’s Believe It or Not”, a następnie dwóch projektach dla reżysera Williama Friedkina. W tym czasie poznał weterana montażu filmowego Buda Smitha. Znajomość ta wprowadziła Kitsona do branży montażu filmowego, gdzie najpierw pracował pod okiem Smitha, a potem już niezależnie przy wielu projektach filmowych i telewizyjnych, w tym „Sunchaster” dla Michaela Cimino. W 1997 roku zajął się montażem tytułowej sekwencji w filmie „Tajemnice Los Angeles” /L.A. Confidential/. Kolejnym przedsięwzięciem był natomiast film „Wonder Boys”. Kitson naucza sztuki montażu filmowego w USC School of Cinema-Television. | |
| a'retzky 15.11.2002,16:43 | kurwa. spierdalaj. ic promuj jakis pornoserwis. ale nie na tym forum. | |
| mrjn 15.11.2002,16:52 | Masz rację, gwiazdo Radia Jazz, nie powinienem. Pomińmy ten incydent. My friends call me James Bond | |
| kasia 15.11.2002,17:57 | I'm spiderman! | |
| dragonnnn 15.11.2002,21:30 | chłop tu wkleja a wy do niego od razu spierdalaj | |
| rZeZniki 16.11.2002,17:32 | vlepkarz ? | |
| filipowna 16.11.2002,17:34 | uaha vlepkarze dwa uaha na polu stały.. | |
| kasia 17.11.2002,20:31 | ja mu wcale nie spierdalaj | |
|
|